W chłodny, jesienny dzień wybrałam się do Owińsk, aby zobaczyć dawny Kompleks Cysterski. Mimo, że pogoda nie do końca dopisała, a budynek zasłaniała gęsta mgła, od razu rzucił mi się w oczy zadbany ogród otoczony krużgankiem.

Zastanawiało mnie tylko czy osoby na wózkach nie miałyby trudności z wjazdem na podwórze. Nawierzchnię tworzy dość wyboisty bruk.

Sam klasztor ma bogatą historię, jego początki znawcy datują na rok 1250. Eksperci Ci uważają, że Cysterki przybyły tutaj po wybudowaniu kościoła.

Ciekawostką jest fakt, że klasztor miał w swojej historii groźne pożary, w związku z czym aż dwukrotnie go przebudowywano. Podczas ostatecznego podejścia do głównego budynku dobudowano dodatkowe skrzydła. Drugie piętro uzupełniło imponującą całość dopiero w XIX wieku. Wchodząc na dziedziniec czułam się, jakby czas cofnął się przynajmniej o parę wieków wstecz.

Klasztor jest budowlą dość monumentalną, chociaż, kiedy go się ogląda, obserwator ma mimo wszystko wrażenie lekkości, myślę, że to dzięki ciekawym barwom budynku, które utrzymane są w tonacjach różu z wplecionymi elementami bieli, dającej interesujący efekt całości.

Klasztor wzniesiony został na planie czworoboku z kwadratowym wirydarzem pośrodku. Wirydarz ten stanowi zadbany ogród umieszczony wewnątrz zabudowań klasztornych. Otacza go wspomniany już na wstępie krużganek.

Elewacja fasady głównej, mimo XIX wiecznej rozbudowy, zachowała jeszcze ślady założeń architektonicznych z początku XVIII wieku.

Po II wojnie światowej przy kompleksie umieszczono dom dla niewidomych dzieci, który później przekształcono w Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, który funkcjonuje na tym terenie do dzisiaj.

Mimo niesprzyjającej pogody, bardzo pozytywnie wspominam wizytę w Owińskach. Dobrze jest od czasu do czasu zbierać nowe doświadczenia i na własne oczy zobaczyć perełki architektoniczne, które niekiedy kojarzymy tylko ze zdjęć zamieszczonych w przewodnikach turystycznych czy opowiadań podczas szkolnych lekcji historii.